قضاوت برمبنای مشتق یا انتگرال
فرض کنیم ترند رفتار آدمها با ما را برحسب زمان روی منحنی نمایش دهیم ،گاهی یکنواخت و ثابت ،گاهی یکباره رو به خوبی ( جهش به سمت بالا) و گاهی ناگهان با ما رفتار خیلی بدی داشته اند (جهش به سمت پایین) .
به نظر شما آیا قضاوت ما در مورد انسانها از طریق متوسط گیر ی از این ترند بدست می آید؟ ، به عبارتی آیا ما از رفتار دیگران به نوعی انتگرال می گیریم و در کل مجموع و برایند رفتار آنها را مورد قضاوت قرار می دهیم؟ و یا تنها تغییرات رفتاری آنها در ذهن ما حک می شود و ما آن لحظات را مبنای قضاوت خود قرار می دهیم؟.
وقتی با نزدیکان خود صحبت می کنم و نظر آنها را در مورد خود جویا می شوم متوجه می شوم زمانهایی که عصبانی بوده ام و آنها را دل آزرده کرده ام بیشتر در ذهن آنها مانده است در حالیکه در طول زندگی این زمانها خیلی کوتاه و انگشت شمار هستند و آن همه لحظات خوب در کنار هم بودن به یکباره فراموش می شوند.
بنظر می رسد قضاوت ما در مورد انسانها بیشتر ناشی از مشتق گرفتن از رفتارهای آنهاست و کمتر از متوسط گیری رفتار آنها در یک بازه زمانی در ذهن بدست می آید .
اگر این موضوع مبنای علمی درستی داشته باشد و بخواهیم روی انسانها اثر گذار باشیم و آنها ما را دوست داشته باشند ،می توان نتیجه گرفت که نباید هیچگاه دیگران را به صورت ضربتی مورد ضربه و هجوم قرار بدهیم و یا دل ایشان را بیازاریم ،در واقع آنها همیشه دوست دارند رفتار نسبتا متعادلی از ما ببینند.
شاید به همین دلیل باشد که انسانهایی که به دیگران خیلی احترام می گذارند وتا حالا هیچ قدمی برای آنها برنداشته اند بیشتر از کسانی که خیلی برای آنها کارها ی خوب کرده اند ولی گاهی رنجانده اند ویا سرکوفت زده اند محبوب تر و عزیزتر بنظر می آیند،قضاوتی که شاید منصفانه بنظر نیاید.
از طرفی تصور من این است که انسانها حتی اگر رفتار بدی از کسی در طول زمانها دیده باشند (متوسط گیری منفی وبد) با اینحال با یک حرکت مثبت جهشی ،تحت تاثیر قرار می گیرند و ممکن است نظرشان مثبت شود .
نتیجه گیری : هیچگاه با عزیزان ، دوستان و نزدیکان خود که محبت آنها را نیاز داریم ،در مواقع دلخور ی با تندی برخورد نکنیم ،کاری که گاهی به زبان ساده می آید ولی سخت ونیازمند مهارت و هنر ارتباطی است!
