کرونا عامل نزدیکی انسانها
وقتی تصویر سیاره زمین از بالا دیده می شود هیچ مرزی بین ملت ها وجود ندارد ،در واقع از آن بالا انسانی که در چین یا کره یا مغولستان زندگی می کند با انسانهای دیگر نقاط زمین مانند آمریکا ،انگلستان ،فنلاند ، یا کشورهای آفریقایی یک جور به حساب می آید .
به عبارتی همه انسانها با وجود تنوع ملیت ،قومیت و زبان و رنگ ،خیلی به هم شبیه هستند ،همه از عدالت ،درستی و صداقت خوشحال می شوند و از تبعیض و ظلم و نابرابری ناراحت می شوند.
وقتی با آنها صحبت می کنی با وجود مشکلات متفاوت انگار احساسات مشابهی دارند و متعلق به یک بدنه هستند.
مرزها انسانها را از هم جدا و برچسب های مختلف آنها را از هم دور کرد ،حتی مسابقات ورزشی و بازی های المپیک هم آنچنان که باید آنها را به هم نزدیک نکرد.
آنجا که پای صاحبان قدرت به میان می آید و منافع اقلیت ها بر جمع برتری می جوید ، تحمل نزدیکی انسانها به هم وجود ندارد، البته زندگی در این دنیا تا کنون چنین اقتضا می کرده و شکایتی هم نیست و قصد طرح اشکال هم نیست.حداقل با مرزبندی و رقایت و مسابقه و به رخ کشیدن شایستگی ها زندگی انسانها توسعه می یابد وچرخ این دنیای زیبا می چرخد و ملت ها و شایستگی های آنها محک می خورد.
اندیشه های جهانی سازی و اتحادیه ها هم بیشتر به نوعی در راستای استفاده از دیگران در جهت بدست آوردن سود بیشتر پیش رفته است گو اینکه اندیشه ها هر چند هم که خوب باشند باز برای توسعه به پول و ثروت محتاجندو صاحبان پول کمتر به رفع مشکلات آدمی می پردازند تا آنجا که با گذشت تاریخ طولانی زندگی انسان براین کره خاکی هنوز انسان در قالب یک بدنه به هم نزدیک نشده اند و توسعه قلمرو مرزها در دیروز جایش را به توسعه اقتصادی آنها داده است و ملت ها با سرعت بالا درجهت رفاه بیشتر و توسعه اقتصادی خود پیش می روند واندیشه های نزدیکی فرهنگ ها ، رفع دغدغه های مشترک آدمی در جهان مانند ریشه کنی فقر ،بی سوادی ،تبعیض و بخصوص حفاظت از محیط زیست در دید صاحبان ثروت انگار همیشه مزاحم و مانع بوده است و از روی ناچاری مورد توجه قرار می گرفته است یا حداکثر در حد یک چیز لوکس در ویترین زیبای آنها حساب می شده است.
اماکرونا ارتباطات انسانها را که از قبل بر مبنای منفعت شکل گرفته بود را هدف قرار داد و مفاهیم جهانی سازی بامعنای رایج را زیر سوال برد.
عجز و ناتوانی دولت ها در مهار این ویروس کشنده و توجه به این اصل که مقابله با این ویروس عزمی جهانی و مدیریتی واحد می طلبد که تابع رشد و فرهیختگی همه مردم دنیاست ،در نهایت باعث شد مردم جهان بیش از هرچیز به همدیگر نزدیک واز مرگ همدیگر غمگین شوند.
مفهوم زمین برای همه ماست ،تمکین آدمی به طبیعت و عجز او در مقابل آفرینش بیشتر از هر زمان دیگر رخ نشان داد.
انسان را کمی به خود آورد تا بیشتر با فطرت پاک خود آشتی کند و از زیبایی های خلقت بیشتر بهره مند شود.
