حال خوب و رابطه اش با هنر
روزهای جمعه هرچه به عصر نزدیک می شویم ،روحیه خوب خود را ازدست می دهیم.
شاید کم کم به در کنار خانواده بودن ،آرامش داشتن ،نداشتن فشار کاری و استرس عادت کرده ایم و یادآوری فردای کاری ملال آور است.
همیشه در انتظار بودن سخت است ،حتی انتظار فردای شروع هفته کاری .
در هر صورت حالمان بد می شود،کم حوصله می شویم و کمی پرخاشگر.
وقتی درگیر کار هستیم ،آنقدر ذهنمان مشغول کارهایمان هست که کمتر فکر برای کارهای دیگر داریم ولی ذهن که آزاد شد ،نیازهای دیگر انسان به سراغ او می آیند اگر راضی نباشند ،احساس بدی به او دست می دهد.
گاهی هم این ذهن ،خسته می شود و دیگر قدرت پردازش ندارد وباز در چنین حالتی حس بدی به او دست می دهد.
حال خوب نتیجه یک لذت است ،لذت فهمیدن ،لذت موفقیت در کاری ،لذت مهم بودن و احساس بودن کردن،لذت در آرامش فرورفتن،لذت در کنار دیگران بودن ، خندیدن و شادی کردن با آنها.
وقتی انسان این لذت ها را از دست داد ،حالش بد می شود.
گاهی هم باید ذهن انسان را از فضای روتین فاصله داد ،به او فرصت داد که کمی پرواز کند ،چیزهای جدید ببیند .
شاید مسافرت از همین جهت نقش کلیدی درایجاد حال خوب دارد .
ولی گاهی فرصت نیست ،فقط مجال آن است که در سکون جسم ،روح و افکار خود را پرواز دهیم .
اینجاست که هنر به کمک ما می آید و هنرمندکسی است که دست ما را می گیرد و ما را پرواز می دهد.
یک شعر عمیق ،موسیقی اثرگذار ،نقاشی زیبا ویک متن جالب گاهی ما را به جاهایی می برد که برای ما تازگی دارد و همین تنوع برای ما احساس لذت و خوشایند ایجاد می کند و حال ما را خوب می کند.
تشنگی به هنر به داشتن فرصت،جهت رهایی از گرفتاریهای تن بستگی دارد و از این روی یکی از معیارهای توسعه یافتگی آدمی ، میزان توجه و رویکرد او به هنر و هنر مندان است.
بی جهت نیست که تعداد هنرمندان و تنوع در آثار هنری آنان می تواند شاخص خوبی برای رشد و توسعه یافتگی جامعه به حساب آید .
وجود نوابغ نادر هنری مانند شهرهای کوچک و با فواصل دور در کویر و بیابانهای خشک و بی آب و علفی است که هیچگاه شاخص رشد و توسعه یافتگی نمی توانند باشند فقط می تواند نشانگر پرواز آدمیانی باشد که چون نتوانستند در جامعه مورد توجه باشند ،خود را ازدرون راهی سفرهای طولانی و عمیق کردند .
هر چه رفتند فاصله شان با جامعه بیشتر شد و وقتی از دنیا رفتند فقط آرامگاه آنان تفریح گاه وموجب تفاخر آن جامعه گردید.
